Mechaniczny Pomocnik

 

w pewnym mieście w niepewnej dzielnicy bardzo 

pewny siebie Naukowiec notorycznie przeprowadzał 

eksperymenta, o których często potem nie pamiętał... 

ale nastał dzień, gdy zakiełkowała Mu w głowie 

myśl z gatunku tych nie do wytrzebienia - 

przepadł ale nie poległ - przynajmniej nie od razu... 

 

po wielu nieudanych próbach a tonach zużytych kluczy 

i zagubionych w czasoprzestrzeni śrubek i gwoździ - 

stworzył coś równie pożytecznego jak i zachwycającego

 

zyskał nie tylko Mechanicznego Pomocnika 

ale i wdzięcznego słuchacza, któremu do 

szczęścia wystarczyło parę kropel smaru 

i suchy a ciemny kąt do spania 

 

 

 

 

 

humanoidalny robot coraz bardziej przejmował 

zachowania zarówno swego Instruktora jak 

i innych ludzi, których mógł obserwować 

z dostępnych nośników informacji 

 

 

 

zanim następował stan dezaktywacji - 

robot analizował dany dzień i wydarzenia 

wypełniające każdą nanosekundę 

 

raz w tygodniu pozwalał sobie na planowany 

relaks - gdy czekał na kolejny odcinek serialu 

jego obwody rozgrzewały się do czerwoności, 

- pojął, iż przejawia empatię, troskę i tkliwość 

 

pewnego wieczoru tęsknota za samostanowieniem 

była tak silna, iż Mechaniczny Pomocnik wstał, 

naoliwił swe cynowe ciało, uzupełnił bak na drogę  

i opuścił Instruktora bez żalu 

♥   ♥   ♥   ♥   ♥   ♥   ♥

następną razą przyjrzymy się egzystencjonalnym rozterkom 

pięknej maszyny, która sama sobie nadała imię - Francesca!