Łowca Niedźwiedzi

Łowca od tygodnia tropił niedźwiedzicę... 

...i choć natykał się na jej ślady - nigdzie 

nie mógł jej dostrzec - zaś jej legowisko 

zdawało się być opuszczone od dwóch dni... 

zajrzał do jamy, ale świeciła zaskakującą 

pustką, wibrując jeno dziwnym dźwiękiem - 

zaciekawiony podszedł do kąta, do sterty 

patyków, które coraz głośniej powarkiwały... 

wtedy dostrzegł plątaninę wnętrzności 

 i kawałek wielkiej czarnej od krwi łapy,  

pojął wszystko w lot - niedźwiedzica 

stoczyła walkę, wyprowadzając napastnika 

z jamy, by chronić potomstwo, ale gdzie... 

Łowca aż podskoczył! patyki poruszyły się 

ukazując ukryte weń bezbronne maleństwa 

nie wahał się ani chwili - pośpiesznie opuścił 

kryjówkę sierot, by małe nie przeszły ludzkim 

zapachem - nie zamierzał wszak ich zabijać, 

polował przecież na matkę, ta jednak została 

pokonana przez szybszego myśliwego... 

nie uszedł 10 metrów, gdy usłyszał za sobą 

niezdarne człapania - zastygł w bezruchu - 

obejrzał się nie dowierzając swym uszom - 

trzy puchate szkraby turlały się za Nim 

ufnie niczym za przywódcą stada  

ha! skoro nie udało się pozbyć maleństw, 

trzeba nauczyć się z nimi żyć - 

odosobniona chatka w głębokiej kniei 

to idealne warunki dla symbiozy 

dwóch odrębnych a przecież spragnionych 

więzi gatunków - od tego dnia myśliwy 

przybrał nowe imię - Niedźwiedzia Łapa! 

gryzonie naznaczały swymi zębiskami 

niemalże każdy przedmiot w domostwie - 

apetytem zaś dorównywały zgrai 

szkolnej stołówki, w której pracowała 

siostra Niedźwiedziej Łapy...

...był tylko jeden kłopot - Łowca jeszcze 

nie powiedział dziewczynie o miśkach...

♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ 

Mangusto! jeszcze raz dziękuję za miśki! 

♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ 

a jeśli jesteście ciekawi, co ujrzało lalkowe 
alterego mego ślubnego w galerii handlowej 
zapraszam do zielonej chmury :) 

"z albumu... Kowalskich"

na parterze klubokawiarni przy Brukselskiej 23  

można było pobyć wśród niepokojących rzeźb, 

mgielnych grafik, klimatycznych malowideł, 

oraz wielce urokliwych gobelinów 

kocham rzeźby - nie mogłam tam nie wejść!!! 

i właściwie to był jedyny eksponat, który Natalii i Magdzie 

przypadł do gustu - resztę uznały za przygnębiające 

w pierwszej chwili nie rozumiałam, na co patrzę - 

ale te niebieskości zahipnotyzowały mnie - poniżej 

moje żartobliwe potraktowanie tego malowidła... 

 

 

gdy stałam pod samym obrazem - te włosy zdawały się niemalże 

wychodzić z ramy ku mnie - przywiodło mi to na myśl słowa 
piosenki śpiewanej przez Magdę Umer "niebieskie płomienie 
o zimnym kolorze spalają najprędzej niech spalą na proch" - 

malowidło zachwyca mnie w każdej konfiguracji :) 

G ♥ B E L I N 

G ♥ B E L I N 

muszę pójść znowu, by odczytać te napisy :))) 

 

 

i choć pierwsze skojarzenia miałam dość makabryczne (tasak 

i łopata wbita w ofiarę) - muszę przyznać, że wizualnie owe twory 

stanowią metalurgiczną ciekawostkę - niemniej jednak nie 
wywołują żywszych emocji a tym bardziej chęci posiadania ;P 
(definicja inkowa sztuki "coś, czego pragnę")

nawet nie dociekałam, co to przedstawia i Wam też odradzam ;P 

ciężko fotografować obiekt za szkłem, ale lubię taką aurę... 

 

postać kobiety to sprawdzony element w sztuce :) 

 

kobitka słusznej postury - ale ta Jej nóżka 

aż rwąca się do tańca - figlarna Olbrzymka 

zamki na piasku lub kamienny autoportret pozostanie jeno po nas... 

nie podejmuję się nawet opisywać owego dzieła! 

 

postument z niejednej strony upubliczniony... 

znowu - przez las, przez mgły biegnę ku swemu marzeniu... 

poręczna rzeźba - można albo pod pachę 

albo jak torbę na rękę - i w miasto :DDD 

 

na chwilę zajrzałam instrumentowi w struny głosowe ;P 

i już w holu tak jak nas witali tak i żegnali niezobowiązująco 

Panowie zażywający zdrowotnych kąpieli w "Uzdrowisku" 

Elunia też chciała uczknąć z owej mocy naparów i soli 

♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ 

a co ujrzałyśmy z Natalią i Magdą po wyjściu z Galerii?

moc barw i faktur, melanże aromatów, dźwięków i cen - 

Kiermasz z okazji Święta Saskiej Kępy - kolejną razą! 

krajobraz kilimem kolorowany ( 2 )

zanim rozłożę przed Wami kobierce - wpierw me serce - 

a raczej reprodukcja malowidła, które podoba mi się, 

ale niestety nie pamiętam ani autora ani tytułu... :( 

 

może komuś coś świta...? 

malarstwo zagraniczne a śliczne - 

kilim zaś rodowity - wprost z Cepelii ♥

 

 

 

 

 

Poca świetnie się prezentowała też wśród 

Maminej roślinności - pieprzycy zwanej 

peperomią jak i pomidorów :D

 

 

 

a ciekawych, czy porcelanowej lalce 

pasują przeciwsłoneczne okulary - 

odsyłam do innej indianki - Judith 

z blogu Judith & Juliette

 

www.judybellalove.blogspot.com