Łowca Niedźwiedzi

Łowca od tygodnia tropił niedźwiedzicę... 

...i choć natykał się na jej ślady - nigdzie 

nie mógł jej dostrzec - zaś jej legowisko 

zdawało się być opuszczone od dwóch dni... 

zajrzał do jamy, ale świeciła zaskakującą 

pustką, wibrując jeno dziwnym dźwiękiem - 

zaciekawiony podszedł do kąta, do sterty 

patyków, które coraz głośniej powarkiwały... 

wtedy dostrzegł plątaninę wnętrzności 

 i kawałek wielkiej czarnej od krwi łapy,  

pojął wszystko w lot - niedźwiedzica 

stoczyła walkę, wyprowadzając napastnika 

z jamy, by chronić potomstwo, ale gdzie... 

Łowca aż podskoczył! patyki poruszyły się 

ukazując ukryte weń bezbronne maleństwa 

nie wahał się ani chwili - pośpiesznie opuścił 

kryjówkę sierot, by małe nie przeszły ludzkim 

zapachem - nie zamierzał wszak ich zabijać, 

polował przecież na matkę, ta jednak została 

pokonana przez szybszego myśliwego... 

nie uszedł 10 metrów, gdy usłyszał za sobą 

niezdarne człapania - zastygł w bezruchu - 

obejrzał się nie dowierzając swym uszom - 

trzy puchate szkraby turlały się za Nim 

ufnie niczym za przywódcą stada  

ha! skoro nie udało się pozbyć maleństw, 

trzeba nauczyć się z nimi żyć - 

odosobniona chatka w głębokiej kniei 

to idealne warunki dla symbiozy 

dwóch odrębnych a przecież spragnionych 

więzi gatunków - od tego dnia myśliwy 

przybrał nowe imię - Niedźwiedzia Łapa! 

gryzonie naznaczały swymi zębiskami 

niemalże każdy przedmiot w domostwie - 

apetytem zaś dorównywały zgrai 

szkolnej stołówki, w której pracowała 

siostra Niedźwiedziej Łapy...

...był tylko jeden kłopot - Łowca jeszcze 

nie powiedział dziewczynie o miśkach...

♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ 

Mangusto! jeszcze raz dziękuję za miśki! 

♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ 

a jeśli jesteście ciekawi, co ujrzało lalkowe 
alterego mego ślubnego w galerii handlowej 
zapraszam do zielonej chmury :)