Korą byłam, ale się obudziłam...

znużona zbyt długim oczekiwaniem na werdykt, który wszak Jej 

nie dotyczył - usiadła w mięciuchnym fotelu, zamyśliła się nad 

wyższością bosej stopy i luźnej podomki - przymknęła powieki...

obudziło Ją łaskotanie w nos i cichutkie poszczekiwanie z oddali...

 

 

 

 

"to Kora!!!" - usłyszała i ujrzała tłum paparazzich biegnących ku Niej...

 

ledwie pomyślała o czarnych okularach - poczuła je na nosie 

 

"a gdzie Twój kudłaty pupilek?" - zapytał najbliżej stojący z gigantyczną 

aparaturą w dłoniach - "ooo, biegnie - choć psinko do swej paniusi!" 

ktoś inny przyzywał starą pudliczkę, która zdawała się być lekko zagubiona 

 

Mańka poczuła nagle dreszcz - zrobiło Jej się dziwnie zimno 

i w tejże sekundzie spostrzegła na sobie jakże dziką kurtkę

   

  

psinka jednak nie wykazała zainteresowania rzekomą gwiazdą - 

obwąchała włochatą spódnicę i bez entuzjazmu obserwowała 

rojący się tłumek - "zaraz, zaraz, przecież to nie jest Kora!" 
"tak, pies prawdę Ci powie!" "oszustka!" "to tylko Jej sobowtór!"

  

 

 

ani się obejrzała - gromada wietrzących sensację rozpierzchła się, 

a wraz z nimi ochoczo potruchtał biały pudelek z różową kokardą 

 

 

"taaa, teraz chcę już tylko odnaleźć salę konferencyjną" - 

pomyślała zdezorientowana Mańka i gdy się odwróciła - 

ujrzała okazałe złote drzwi z napisem "dla VIP-ów" - 

zdecydowanych ruchem nacisnęła perłową klamkę - 

akurat ogłaszano wyniki - szybko zajęła swoje miejsce...

 

PS : focę tak moją ślicznotkę - bo już dziś mknie do Dziwaczkowa ...